Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej Rozumiem

Martin Sherman

BENT

2h 15min (z przerwą) | Scena Przodownik

Berlin lat trzydziestych. Dancingi, kabarety i kluby dla gejów mają się świetnie. Do władzy dochodzą faszyści, ale nikt jeszcze nie wie, co to oznacza. Nie interesuje to głównego bohatera sztuki Martina Shermana. Max żyje z dnia na dzień w wynajmowanych mieszkaniach, między pijaństwem, przygodnym seksem, a kombinowaniem pieniędzy. Wydarzenia pewnej nocy wywrócą jego świat do góry nogami.

Sztuka mówi o prześladowaniu homoseksualistów w faszystowskich Niemczech. To nieznany wciąż temat, przysłonięty innymi historiami. Dyskryminacja różowych trójkątów była przez lata tematem tabu, a wielu gejów po wojnie trafiło do więzienia. „Bent” to opowieść o człowieku, który boi się kochać.'- mówi reżyserka Natalie Ringler.

PREMIERA 2 października 2015 r., Scena Przodownik

Spektakl poleca Ośrodek KARTA, wydawca książki Heinza Hegera "Mężczyźni z różowym trójkątem. Świadectwo homoseksualnego więźnia obozu koncentracyjnego z lat 1939-1945".

Informujemy, że podczas spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.

Zobacz wideo

fot. zdj. ze spektaklu: Katarzyna Chmura, zdj. plakatowe: Katarzyna Chmura

Twórcy

reżyseria
Natalie Ringler
przekład
Rubi Birden
scenografia/kostiumy
Aneta Suskiewicz
muzyka
Piotr Łabonarski
choreografia/ruch sceniczny
Wiktor Korszla
reżyseria światła
Paweł Srebrzyński
kierownik produkcji
Natalia Mołodowiec

Obsada

Mariusz Drężek Max
Kamil Siegmund Rudy, Kapitan
Piotr Bulcewicz Horst, Wolf
Piotr Siwkiewicz Freddie, Strażnik, Gestapowiec
Maciej Wyczański Greta, Oficer

Krytycy o spektaklu

Bywają spektakle łatwe w odbiorze, lekkie tematycznie, przewidywalne, takie, po których naładowani pozytywną energią wychodzimy z teatru, by żyć dalej swoim życiem. Są jednak i takie, które wywierają na nas piętno, otwierają rany, takie, które zmuszają do myślenia, czasem wywołują refleksję nad tym, jak sami żyjemy, takie, po których płakać się chce i nie da się ich zapomnieć. „Bent” jest jednym z nich.

notatnikkulturalny.blogspot.com

Cały zespół, naprawdę cały zespół gra wspaniale. Aktorzy kończą, a na sali jeszcze dłuższą chwilę trwa cisza; zasznurowane są gardła, ściśnięte serca, a w głowie aż huczy od niemego wrzasku – dość, dość niszczenia ludzi, dość dzielenia ludzi tylko dlatego, że są homoseksualni.

prof. Monika Płatek

Poruszający i ważny spektakl, w którym aktorzy (m.in. świetny Piotr Siwkiewicz), grający po kilka ról, oddają swój talent podjętemu tematowi tabu, przygotowała szwedzka reżyserka (...). I tym razem potwierdziła swoje reżyserskie dyspozycje do tworzenia zdyscyplinowanego spektaklu, w którym wszystkie wydarzenia zmierzają do mocnego finału.

Tomasz Miłkowski, Przegląd